Γεωπολιτικής εις την Ανατολική Μεσόγειο

Άπο τον Γιεώργο Μασούρα
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ  02 Νοέμ..2009

Παιχνίδια Γεωπολιτικής εις την Ανατολική Μεσόγειο, ερήμην της Ελλάδος διαπιστώνουμε σήμερα μία οργιώδη διπλωματική και στρατιωτική αντιπαλότητα εις τον γεωπολιτικόν μας χώρο επάνω εις την διακίνησιν πρώτων υλών (αέριο- πετρέλαιο) εγκαταστάσεις πυρηνικών όπλων ( Τουρκία – Ιράν), εκμετάλλευσης θαλασσίων διαύλων ( Βόσπορος, Ελλήσποντος, Σουέζ ), φυλετική αφύπνισις ( Αλβανοί, Σλαύοι, Οσέτιοι, Απχάγιοι, Αζέροι, Κούρδοι κ.λ.π. ), μετακινήσεις πληθυσμών, ανατροπή του Κοινωνικού ιστού και του φυλετικού χαρακτήρα κάθε χώρας

Μέσα από αυτόν τον ορυμαγδό αντιμαχιών, ανακατατάξεων, πολέμων και ισορροπιών επάνω εις την κόψη του ξυραφιού, όλως περιέργως ευρίσκεται σε πλήρη ακινησία και ύπνωση το Κουρδικό ζήτημα.

Η σημερινή θέσις των Κούρδων είναι σχεδόν ταυτόσημη με αυτή των Ελλήνων. Υποσχέσεις, ελπίδες, θυσίες και εις το τέλος εγκατάλειψις υπό των λεγομένων « φίλων και προστατών».

Εις αυτό το σημείο υπάρχει το οξύμωρο αυτών των παιγνίων. Η θεωρητική εχθρότητα των Αμερικανών κατά των Ρώσων, κατά του Ιράν, κατά της τρομοκρατίας και κατά οποιουδήποτε δεν υπηρετεί την δήθεν ομαλότητα, δεν συνάδει με τον τρόπον που ενεργούν σε πρακτικό επίπεδον.

Είναι γνωστόν ότι όποια στιγμή επιθυμεί η Αμερικανική πολιτική δημιουργεί μειονοτικά ζητήματα, ανατρέπει εσωτερικές ισορροπίες διαφόρων Κρατών, δημιουργεί πολέμους και εθνικές αντιπαραθέσεις με κύριο σκοπό έστω και δια της τεθλασμένης το έλεγχο κάθε στρατιγικής περιοχής. Η επί μακρόν δήθεν σκληρή και άκαρπη αντιπαράθεσις με το Ιράν μάλλον είναι πολιτική απάτη της Ουάσιγκτον και της Τεχεράνης.

Καμία ενέργεια δεν έγινε για να κινηθούν οι Κουρδικές φυλές του Δυτικού Ιράν κατά του καθεστώτος των Μουλάδων, όπως ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους Κούρδους της Τουρκίας οι οποίοι μαχόμενοι μόνοι τους έχασαν το παιχνίδι της αυτονομίας. Σε πολύ χαμηλό επίπεδο έδωσαν μία περιορισμένη αυτονομία στους Κούρδους του Β. Ιράκ επειδή φοβούνται τους Άραβες και τους Τούρκους. Μάλιστα τους εκβίασαν τελευταία να κινηθούν κατά των ομοφύλων τους της Τουρκίας και να αναγνωρίσουν την επικυριαρχία της Τουρκίας.

Το μήνυμα βέβαια είναι ένα. Πειθαρχείται με τις υποδείξεις μας διότι σας περιμένει η ίδια τύχη. Βορειότερα εις τον Καύκασο μετά το τέστ αντοχής που επιχείρησαν για να κοστολογήσουν τις προθέσεις των Ρώσων με το επιχείρημα Σακασβίλυ εις την Γεωργίαν, παραιτήθηκαν προς το παρόν από την επιθυμίαν να μονοπωλήσουν τα κέρδη των πρώτων υλών της Κασπίας θαλάσσης και της ευρύτερης περιοχής.

Το ίδιο μήνυμα αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο. Μας έχουν μετατρέψει σε κράτη περιορισμένης κυριαρχίας όπου αδύναμα γειτονικά Έθνη «Κουτσαβακίζουν» προκλητικά προβάλλοντας αλυτρωτισμούς και διεκδικήσεις ποντάροντας εις την βουλιμίαν των αργυρώνητων πολιτικών του Αγγλοραξωνικού Εθνικισμού. Έως αυτό το σημείο καλόν είναι να δικαιολογούμεθα ότι ευθύνονται οι ξένοι για την δυστυχία μας.

Το ερώτημα που προκύπτει για τον εαυτόν μας όμως είναι τι είδους πολιτική ασκούν και τι έχουν πράξει οι δύο δυναστείες που κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία εξήντα χρόνια. Γιατί δεν αποφύγαμε ή τουλάχιστον δεν ελαφρύναμε αυτήν την εθνικήν ταπείνωσιν και δυστυχίαν;

Ο κυνισμός η φιλοδοξία και η φιλαργυρία αυτής της πολιτικής Ελίτ των δύο δυναστειών πως είναι δυνατόν να υπερισχύει όλων των άλλων απαιτήσεων που μπορεί να έχει ο Έλληνας πολίτης;
Η απάντηση είναι μία.

Το κατορθώνουν διότι έχουν εξαχρειώσει όλα τα πνευματικά ιδρύματα της χώρας, μετατρέποντάς τα σε φέουδα συμφερόντων τους όπου οι αυλοκόλακες που έχουν ίδιες αντιλήψεις με την κ. Ρεπούση κατευθύνουν τα παιδιά μας προς το πολιτικό αμοραλισμό και τον ατομικό συμφεροντολογισμό.